Gesloten jeugdzorg

“Buiten zijn is een gevoel van vrijheid, en die vrijheid kan ik niet elke dag voelen. Het is gewoon zo fijn dat je even zelf kan rondlopen en dat je gewoon vrij bent. Dat gevoel mis ik, maar het is wel het fijnste gevoel dat er is. Je weet pas wat vrijheid is als het van je wordt afgenomen.”

​

Kira is 17 jaar en brengt al een groot deel van haar tienerjaren achter gesloten deuren door in de jeugdzorg. Vandaag gaan we met haar op pad om te filmen voor de documentaire, en het is duidelijk hoeveel het voor haar betekent om weer even buiten te zijn.

​

In Zwolle bezoeken we de Grote Kerk, waar Kira iets vertelt over haar geloof. “Normaal zit ik in de kerk in Rotterdam, maar daar kan ik nu niet meer heen. Ik mag maar kort naar buiten en altijd onder begeleiding, wat het onmogelijk maakt om helemaal naar Rotterdam te gaan. Ik vind het erg jammer, want de kerk was voor mij echt een toevlucht.”

​

Na ons bezoek aan de kerk halen we snel wat te drinken in de supermarkt voordat we naar Kampen rijden. “Kan jij voor mij betalen? Mijn pinpas is geblokkeerd om te voorkomen dat ik wegloop,” vertelt Kira. In de auto zetten we op haar verzoek wat liedjes aan. “Ik vind dit zo’n mooi nummer,” zegt ze enthousiast terwijl ze begint mee te zingen. Opeens komt het lieve, enthousiaste tienermeisje tevoorschijn die Kira is, want Kira is zoveel meer dan wat de gesloten jeugdzorg van haar maakt.

​

Benieuwd naar het hele verhaal van Kira? Bekijk onze documentaireserie!